KARA DESTAN

Kimse bilmez Tanrı Dağ‘ın yaşını,
Duman almış Altaylar’ın başını,
Uçurmuşlar baştan Devlet kuşunu,
Salvetine yüz çevirmiş zaman hey!
Koca TÜRK‘ün düştüğü dert yaman hey!
***
Dört bir yana dağılmış Türk soyları,
Sönmüş ocak, göçüp gitmiş boyları,
Dertli dertli akar bozkır çayları,
Saklar içten gizli ümit, gümân hey!.
Koca Türkün düştüğü gün yaman hey!
***
Ak alnına kara yazı yazılmış,
Yaylalarda düğün, dernek bozulmuş.
Gelinlerin gür saçları çözülmüş,
Yâda kalmış diler elden aman hey!
Koca Türkün düştüğü hal yaman hey!
***
Dağdan dağa çarpıp gitmiş doğanlar,
Kayalarda iz bırakmış al kanlar,
Ordulara buyruk vermez İlhanlar,
Nerde kalmış (Set)ler yıkan ferman hey!.
Koca Türkün düştüğü dert yaman hey!
***
Harap olmuş Buhara'sı, başkendi,
Matem tutmuş, Semerkandı, Taşkendi,
Kendi söyler, döker gözden yaş kendi,
Ne ozan var, ne yazan, ne şaman hey!
Koca Türkün düştüğü dert yaman hey!
***
Kazan, Başkurt batmış, Kırım sürülmüş,
Benim çekik gözlü yârım sürülmüş,
Konum-komşum bütün varım sürülmüş,
Bulunur mu Sibirya'da iman hey!
Koca Türkün düştüğü hal yaman hey!
***
Türk illeri bir birine yatlanır,
Kazak, Kırız, Türkmen, Özbey adlanır,
Azer Türk yanar içten odlanır,
Ana yurdun içten halı duman hey!
Koca Türk'ün düştüğü dert yaman hey!
***
ORKUN çağlar, yatmış iller ayılmaz,
Tarım çayı doğru yola koyulmaz,
Hey… seslenir Amuderya duyulmaz,
Sırderyâda kalmamıştır derman hey!
Koca Türk'ün düştüğü dert yaman hey!
***
Hazar coşar haber salır kuruna,
Akar gider, kür sürüne sürüne,
İdil ağlar