|
| |
|
| Hösgörü ve Saygi |
Baslarina kus konmus da hemen ucacakmis gibi sakin dinliyorlardi Kainatin Efendisi´ni. O da, ibret alip ikaz olacaklari olaylari bir bir siraliyor, cevrelerine karsi takinmalari lazim gelen tavri telkin eden misalleri sunuyordu. Ashabin bütün dikkatiyle dinledigi su olayi da anlatti tane tane. Buyurdu ki:
Beni Israil de birbirine zit anlayista iki insan vardi. Biri bir günahkar, öteki de ibadetli halde yasiyorlardi. Ibadetli olan günahkara her firsatta yapma diyor, sIk sIk ikaz ediyor, bazen de sertleserek yapiyordu bunu. Ibadetlinin ötekine olan müdahalesi sertlesip rahatsiz edici hale gelince adam da sertleserek dedi ki:
-Beni Allahimla bas basa birak. Sen benim günahlarimi tesbit ve teshis müfettisi misin? Bu cikis ibadetliyide kizdirdi. O da dedi ki:
-Allah seni affetmeyecek vallahi. Sen cenneti asla göremezsin. Bunu böyle bil!
Böylece aralarindaki iyi münasebet bozulan bu iki kisi bu haldeyken öldüler. Ikiside Allah´in huzuruna ciktilar. Allahü Teala ibadetliye söyle hitap etti:
-Benim af salahiyet ve iradem senin elinde miydi ki kuluma, Allah seni affetmez, cennetine koymaz, diye kestirip attin. Benim adima cennet-cehennem paylastirmasi yaptin!
Bundan sonra günahkar adama dedi ki:
-Haydi sen dogruca cennetime.
Ümit kestiren adama da dedi ki:
-Haydi sen de dogruca cehenneme...
Hic kimse bilemez nereye gidecegini. Korku ile ümit arasinda bekler bütün müslümanlar. Kimseyi horlamak, dislamamak lazim...Bundan dolayi müslüman hosgörü ve saygi göstermelidir |
|
|
|
|
|
|
|