Osmanli döneminde kervanlarla hacca gidilen bir dönemdir. Osmanli devlet erkanindan ve ordudaki pasalardan büyük bir grup da Mekke ve Medine´ye dogru yola cikarlar. Sair Nabi, kalbi ve gönlü Allah ve Rasulü (sav) icin yanan bir hak asigidir. Istanbul dan baslayan yolculuk Medine´ye dogru yaklastikca kafilede heyecan artmakta, bir sair yüreginin tüm haletlerine sahip olan Nabinin yüregi bir güvercin kalbi gibi heyecanla pir pir atmaktadir. Yüregi mecnunun yüreginden, Leyla nin yüreginden daha yangindir. O, Allah Rasulünü okadar sevmektedir ki o tatli dert onun dermanidir. Baska bir sair sanki su dizeleri Sair Nabi icin söylemistir.
"Derman aradim derdime
Derdim bana derman imis.
Allah Resulünün (sav) sevgisi öyle bir dert ki dünyalik tüm dertleri unutturuyor, bu derdin dermani öyle bir derman ki kabrin arkasinda tüm müskilleri hallediyor.

Sair Nabi bu duygularla mesbu, adeta askin delisi. Medine ye bir konaklik mesafede kervanlarin konakladigi noktada edebinden iki büklüm saga sola bakarken bir pasanin Medineye dogru ayaklarini uzatmis yatiyor oldugunu görür. Cok üzülür. Aglar. Allah Rasulüne (sav) bu kadar yaklasmisken, ki bir kulun dünyada yakalayabilecegi en yüksem makam, bu rahatlik ve bu hal ona cok dokunur. Nabi aglar ve dudaklarindan su misralar dökülür.
Sakin terki edepten kuy-u mahbub-u Hüdadir bu
Nazargah-i Ilahi Makam-i Mustafa´dir bu

Gözyaslariyla islanan kagidi büker ve yüreginin üzerine yerlestirir.
Sabah erkenden kervan hareket eder. Varilacak yer Allah Rasulünün (sav) huzurudur. Yavas, vakarli ve emin adimlarla tevazu icinde Mescid-i Nebevi ye yaklasan kervan Menaha Vadisine geldigi zaman minarelerden su beyitin haykirildigini duyar.
Sakin terki edepten kuy-u mahbub-u Hüdadir bu
Nazargah-i Ilahi Makam-i Mustafa´dir bu
Nabi yüreginden vurulmusa döner. Zira, minareden müezzin efendinin haykirdigi bu beyit veya bu siiri dün gece yazmis, kimseye göstermemistir. Hayretler icerisinde gözyaslarini Medine topraklarina akitarak müezzin efendiyi bulur. Bu beyiti nereden aldigini sorar. Müezzin efendi söylemek istemez. Cok israrla yalvarir ve müezzin efendi sunlari anlatir:
"Bugün sabaha dogru bir rüya gördüm, Rüyamda Efendimiz (sav) Ümmetimden sevdigim biri beni ziyarete geliyor. onu su beyitle karsila dedi." Bunu duyan Nabinin dizlerinin bagi cözülür, bayilacak hale gelir ve "Ümmetimden sevdigim biri, dedi mi?" der ve agliyarak Allah Rasulünün kabri serifine kosar.

cümlemizden ahiretligim. demi cok güzel bir hikaye

cümlemizden insAllah

cok zor bu devirde. halimize baksak, acinicak haldeyiz. Nefsimize uyup gidiyoruz.
Allah (c.c.) dan imanimizin artmasini dilemeliyiz. InsAllah öyle salih kullardan eyler bizi

Mükafat bakimindan avantaj olur, ama gönül Muhammed askiyla yanarken onu avantaj olarak kabul edermiki? Onu görüp, Nurunu taniyabilmek varken? ayaklarinin tozlarini öpmek varken?
Onu gören zaten öyle bir husu ile ibadet ve Allahu tealaya itaat ederki.

insAllah, insAllah ona layik bir ümmet olabiliriz

dursun ali erzincanli siirinde cok güzel anlatiyor efendimizi (S.a.v)

Islamiyet asla ölmez, cünkü bizim dinimizden mükemmeli yok. bir eksiklik bulamazsin. zaten hristiyanlar dinlerinde eksikilk buluyor ve arastiriyor. arastirdiktan sonra müslümanlikta buluyorlar aradiklari seyleri.
Ondan ne kadar sükretsek az dir, müslüman oldugumuz icin

cümlemizden razi olur insAllah

amin, AMIN

cümlemizden Allah razi olsun