İyi akşamlar
Can arkadaşımın ergen çocuğu birkaç gündür kayıptı.
Şükürler olsunki başına bir iş gelmeden bulundu çocuk.
Az önce çocuğu karakoldan alıp geldik.
Ve şunun farkına vardımki bizler hayatın hengamesi içinde çocuklarımızla nasihat harici iletişim kurmuyormuşuz.
Onları dışarıdaki tehliklerden korumak adına sadece konuşuyormuşuz, aslolan onlara sadece nasihat etmek değil,sevgimizin koşulsuz olduğunu gösterebilmekmiş.
Sevdiklerimizi kaybettikten sonra hayıflanmanın hiçbir yararı yokmuş.
Kayıp bilmezmiş bizim onu ne kadar çok sevdiğimizi
Üzerimize çimler yeşermeden önce sevginin koşulsuzluğunu sevdiklerimize ve doğadaki tüm canlı cansız nesnelere gösterelim.
Karşılığını alamadığımız sevginin olduğunu hiç düşünmeyin,karşılığı bizim kalbimizden taşan mutluluktur, karşılıksız vermenin hazzıyla...
Sevdiğimizin varlığıdır,güvenidir aldığımız haz!
Bunu hangi parayala satın alabiliriz ki
Bulutlara bakmak,yağmurun bereketi,ağacın yeşili,kuşun cıvıltısı hem bedava hem her daim koşulsuz bizimle.
Sadece gör insanevladı,tadını çıkar, yaşamın için gerekli olanlar çok uzağında değil uzanabileceğin mesafede...
Konuya ne kadar uyarsa, yinede içimden geldi.
Sadece gör insanevladı,tadını çıkar, yaşamın için,yaşamının tadı için gerekli olanlar çok uzağında değil, uzanabileceğin mesafede...
Kusura bakmayın, gönderdiğim ilk mesajda gönderildi uyarısı gelmeyince ikinci kez göndermişim aynı mesajı.