hayatta yasadiklari, cektikleri acilar, edindikleri hüzün dolu tecrübeler, sirtlarindan bicaklanmalar insanlari yalnizliga sürükler. Kendilerine bir korunma kalkani yaparlar, ne kadar az insan o kadar az zarar görür ve yikilirim hesabi. hayati bi zindana cevirip, kendilerine zarar katmaktan baska da pek bi ise yaramaz bu. Hayati hayat yapan, yasanir kilan insanlar degil midir? elbette ki hepimizin yasadiklari, insani derinden vuran, kalbini yaralayan yasanmisliklar vardir. Önemli olan her yikilisin ardindan yeniden ayaga kalkabilmektir, budur insani güclü kilan, olgun yapan. 

Bu insanlara cikarmis oldugun davetiye insanin kendisiyle yüzlesmesini gerektirecek, silkenip kendine gelmesini saglayacak bir anektod olmus güzel isa. isole etmeyelim kendimizi, acalim alabilecegimiz yaralara ragmen kendimizi diger insanlara diyorsun anladigim. yüreginde ki olumlu hayata bakis acisini asilamaya devam et insanlara e mi 

Konuna uyacagini düsündügüm güzel bir sarkiyi da eklemek isterim acikcasi buraya....iyi dinlemeler