Ne idiysen onu yansıtan

amansız bir ayna şu beyaz kağıt.

Senin sesinle konuşur beyaz kağıt

senin gerçek sesinle

beğendiğinle değil;

senin eserindir, boşuna harcadığın

bu hayat.

Yeniden ele geçirebilirsin belki

seni başladığın yere

fırlatan bu kayıtsız nesneye

tutunabilirsen eğer.

Bunca yer gezdin; aylar , güneşler gördün

ölülere, dirilere dokundun

inlemesini bir kadının

kinini büyümemiş bir çocuğun –

ama bir hiç olacak bütün bu duydukların

sen bu boşluğa güvenmedikçe.

Yitirdiğini sandığın şeyleri bulacaksın

belki orada:

gençliğin filizlenişini, yaşlılığın çöküşünü.

Hayatın sen ne verdiysen odur

bu boşluk sen ne verdiysen odur

bu beyaz kağıt.

Yorgo Seferis 

-----
memento mori - memento vivere..

Hayat hergün yeniden yazilmiyor mu zaten? Yeter ki o kendi beyaz sayfamızda kalemi elinde tutan kendimiz olalım. 
-----
31 cesit hobisi olan adam elbette ki heryere burnunu sokar

Kaleni başkası tutmasana bir nevi yönlendiriyor sanki yazmaya
-----
memento mori - memento vivere..

Dimi massmavi ben çok beğendim sade naif kağıda döküşünü 
-----
memento mori - memento vivere..

Ama o kalemi kendin tutuyor olman, yönlendiren veya yonlendiremeyen etkenlerin beyninde ki süzgeçten geçirilip, kâğıda aktarabilmesi....asıl mesele burada julius 
-----
31 cesit hobisi olan adam elbette ki heryere burnunu sokar

Brütüsler sağolsun süze süze yazıyorum  
-----
memento mori - memento vivere..

Kalemini elden bırakma ve unutma, kalem en güçlü silahtır 
-----
31 cesit hobisi olan adam elbette ki heryere burnunu sokar

Tamamdır teşekkür ederim
-----
memento mori - memento vivere..