Bugün  yine  canım çok sıkılıyor, hava sıcak ve basık... çok sevdiğim işime bile ayaklarım geri gide, gide gidiyorum... herkeste bir gerginlik, panik, geç kalma duygusu, zoraki ziyaret gibi sanki... haberlerle aramda iyi değil  şu sıralar, gereksiz bir duygusallık çöküyor sanki üzerime...düğümler birikiyor boğazımda, nefes almakta zorlanıyorum.. avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum gördüklerime... tam altı ay’ı geçti virüsü yakın hissetmemiz..  korku, sokağa çıkma yasakları, aileden, arkadaşlardan uzak kalmalar.. iş yerlerin bir, bir kapanması, işsizlik, belirsizlik, bazılarında  sınırlı çalışmalar, dolayısıyla maddi sıkıntılar...  boş sokaklar.. elimizi kolunu sallayarak her istediğiniz yere gidememeler.. alış veriş günlerini hatırlayalım;  reyonlar boş, desinfekte ürünleri, maskeler hatta ne hikmetse tuvalet kağıtları bile kıtlıktaydı ve “hey gidi, bu günleride mi görecektik” modundaydık... her bir yerde ayrı hijyen kuralları, dolayısıyla bir çok insanda gerginlik... peki şimdi? Etrafımda turist akını, trafik felç, dakika başı ambulansların siren sesleri... kalabalık... mesafe kuralları nedeniyle her yerde sıralar, tabi aralarında “öyle bir hastalık yok hepsi devletlerin numarası” diyerek kurallara uymak istemeyip ensemizde nefeslerini hissettiğimiz muhteşem akıllı insanlar... haliyle tartışmalar, kavgalar... korku bir anda ortadan kalkmış gibi dip, dibe insan toplulukları... yinede  bir çok yerde maske zorunluluğu... çok ilginç resimler; çene altında, burun dışarda veya artık cılkı çıkmış yüzlerde maskeler... ilk zamanlar zor bulunan maskeler şimdi altın değerinde diyecekleri duyuyorum ama bir etrafınıza bakın,  yürüdüğünüz mevkilerde, yerlerde, çimenlerde, ormanlarda,  göllerde, denizlerde, derelerde, yetmiyormuş gibi Dilek ağaçlarında bile o altın maskeler... çok mu zor insan gibi yaşamak ve yaşatmak? Düzgün bir şekilde çöp atmak ? İnsan sağlığını düşünmek? Doğaya iyi davranmak? Bu bencilliğin sonucunda sadece “hayret ikinci dalga geldi” demek hatta üçüncüsünü beklemek? Hiç bir şekilde biraz düşünüp şu geçici sürece ayak uydurabilmek ? Çok fazla yanıtsız daha çok sorular birikiyor bende... bu yüzden lütfen hareketlerimize dikkat edelim, ne kendimiz ne de başkasının bu katliamına izin verelim, yaşayalım ve yaşatalım... nice mecburi maske ile çalışmak zorunda olan insanları hatırlayalım, yüzleri yara bere içinde bütün gün nefessiz kalıp bizler için fedakarlık yapıp hatta bir süre önce onları ayakta alkışladığınız günleri unutmayalım, biraz empati  çok mu zor ? ... çünkü sadece sizin canınız değil etrafınızdaki tüm sevdiğiniz insanlarında can güvenliği söz konusu , daha fazla can kayıbı olmadan biraz daha sabır ve duyarlılık diliyorum sağlıkla kalın lütfen .. 
-----
memento mori - memento vivere..

sanki hayattan sıkılmış gibi bir durumdasın izoş ama ayakta durmak ve hayatta tutunmak zorundayız

Aksine koriş hayata sımsıkı bağlıyım ve insan gibi yaşama hakkımı savunuyorum
-----
memento mori - memento vivere..

Yakında zaten hepimiz birer jim carrey olup çıkacağız, maske taka taka....takmayanlar ise doğru tahtalikoye 
-----
31 cesit hobisi olan adam elbette ki heryere burnunu sokar

sendende bunu beklerim izoşum

yüregine saglik

Kendine iyi bak bu aralar

ben kendime iyi bakıyorum Blader saolasın

Teşekkür ederim gelenekci
-----
memento mori - memento vivere..

Amin massmavicim amin cümlemize inşallah  
-----
memento mori - memento vivere..

Teşekkür ederim muptelam başkalarında düşüncelerine dile getirebildiysem ne mutlu
-----
memento mori - memento vivere..