Kış başlamak üzeredir. Kizilderili toplulugu sefin etrafina toplanmis, kışın sert mi yoksa yumusak mi geçecegini öğrenmek isterler. Geleneksel yeteneklerini dedelerinden bu yana çoktan kaybetmis bulunan şef isi saglama almak için kışın sert geçecegini ve mümkün oldugunca fazla odun toplamalarini söyler kabilesine.

Akilli bir adam olan şef birkaç gün sonra yakinlardaki meteoroloji istasyonuna telefon eder:
"Bu kış soğuk mu geçecek sizce?"
Meteorolog cevap verir:
"Evet, oldukça sert geçecege benziyor."
Bu cevabi alan sef derhal kabilesine döner ve kisin çok sert geçecegini,daha çok odun parçasi toplamalari gerektigini söyler.

Bir süre sonra Meteoroloji istasyonunu tekrar arar ve sorar:
"Kış hala soğuk mu geçecege benziyor?"
"Evet" der karşıdaki: "Oldukça soğuk geçecege benziyor."
Sžef kabilesine döner ve sadece odunlari degil, bulabildikleri her çaliçirpiyi toplamalarini ister. Birkaç gün sonra meteoroloji istasyonunu tekrar arar:
"Kışın sert geçeceginden gerçekten emin misiniz?"
Adam: 
"Kesinlikle. Bugüne dek yasanan en sert kislardan birini yasayacagiz gibi görünüyor."
"Nasil bu kadar emin olabiliyorsunuz ?" diye sorar şef.
Meteorolog yanitlar:
Cünkü! "Kizilderililer çilginlar gibi odun topluyor!"

güzel bir paylasim tsklr,,,, 

Aldigimiz bir esyanin bile garantisi belli bir süre ile sinirlidir. Esyanin belli bir kullanim süresi vardir asinir, yipranir, arizalanir ve bozulur ama biz bozulmayiz. Esya iste! Cöpe atar, yenisini aliriz! Ama söz konusu beraberlik oldugunda beklentimiz ölene kadar, mezara kadardir. Misafirligin kisa olani makbuldur, cok önem verdigimiz dostluk kavrami bile bir hata ile bitiverir. Nedense, insan karsisindakini tanimali nolucagi bilinmez, yürür yürümez, diyenlerin beraberlikleri daha uzun sürerken! Ben pazara kadar degil mezara kadar bir birliktelik istiyorum diyenlerinki, pazari bulmadan cumartesi bitmektedir. Bir sabah dünya sular altinda kalabilir, göktasi yagabilir, depremler, firtinalar hersey olabilir, yürürken ayagin takilir düsersin, bitersin! Sadece yasadigin anlar var, anlar!Eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya, 
İkincisinde, daha çok hata yapardım. 
Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım. 
Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar, 
Çok az şeyi 
Ciddiyetle yapardım. 
Temizlik sorun bile olmazdı asla. 
Daha çok riske girerdim. 
Seyahat ederdim daha fazla. 
Daha çok güneş doğuşu izler, 
Daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim. 
Görmediğim bir çok yere giderdim. 
Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye. 
Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine. 
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım ben. 
Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu. 
Farkında mısınız bilmem. Yaşam budur zaten. 
Anlar, sadece anlar. Siz de anı yaşayın. 
Hiçbir yere yanında termometre, su, şemsiye ve paraşüt almadan, 
Gitmeyen insanlardandım ben. 
Yeniden başlayabilseydim eğer, hiçbir şey taşımazdım. 
Eğer yeniden başlayabilseydim, 
İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım. 
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla. 
Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır, 
Çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer. 
Ama işte 85'indeyim ve biliyorum... 
ÖLÜYORUM...  Jorge Luis BORGES 

Şerefsizce bir eylemdir aldatmak. Ne zaman böyle bir resmi görsem çıldırasım geliyor inanın.

sevdigini sinama dedik, sonra güveni irdeledik ve hayatta herseyin garantisi var mi? Aslinda herbiri kendi basina ayri ayri islenebilecek konular... Ama tipki sohbette oldugu gibi bir konu konusurken bir bakiyorsun hayata dair diger konularada cevap ariyorsun! Bizler zamana, hayata anlam katmaya calisirken, zamanin her biri yaraliyor bizi ve sonuncusu... Katilimda bulundugunuz icin tesekkürler