Yasamak kadar kadar
yasatmanin da güzel oldugunu bilmek öyle zannediyorum insanin
hayatina cok seyler katacaktir.

Egoistligin,
bencilligin cirit attigi dünyamizda, digergamlik, baskasini
düsünme, yardimseverlik raflara kaldirilmis, "insanin
insanin kurdudur" diyerek, güvensizlik, cikarcilik,
menfaatcilik önplanda tutulur hale gelmistir...

Her ortamin kendi
icinde bir gelenegi var. Bugünlerde buna "racon"
deniliyor. Neden acaba degerlerimizi koruma noktasinda gayret
etmiyoruz da, "zaman böyle, uymak gerekiyor" diyerek
her gecen gün kendimizi bize ait olmayan akimlarin, düsüncelerin, fikirlerin, hayat tarzlarinin icine
düsüyor ve gitgide asil kimligimiz ve benligimizden
uzaklasiyoruz...

Hasili bazen aynaya baktigimda, "bana ait"
diyebilecegim ismimden baska bir sey kalmayacak korkusunu yasiyorum...

selam ve hürmetlerimle...