Dostluklar kolay elde
edilmiyor. Bu söz klasiklesti, hepimiz biliyoruz. Ne varki
bilinmesine ragmen uygulamada her daim, istisnasiz ayni hatalara
yine düsüyoruz.
  

Insanin bazen en dar
ve sikintili anlarinda, hüznün yüregine bir karabulut gibi
cöktügü, semada günes piril piril isik sacmasina ragmen
gönlümüzün gülmedigi bir esnada, bazen sicacik bir gülüs,
tatli bir söz, ne bileyim tüm dertlerimizi bizden alacak bir
dost ne kadar iyi bir nimetdir.

Ama kiymet bilinmesi
gereken anda ve zamanda maalesef bu güzellikten uzak
kalinabiliyor. Bazende dostumuzdur, bizdendir, yabanci degildir
diyerek „öteledigimiz“ dahi oluyor.

Hasili dost bulmak zor kaybetmek cok kolay. Bir
rüzgarin bir tüyü alip savurmasi misali…

selam ve hürmetlerimle...

-----
Edebli edebinden susar, Edebsiz ise ben susturdum sanar...Me