Umutsuzluk; seytanin en büyük silahidir.

Iradeyi dondurur,
hayatini karartir, yarina güvenle baktirmaz. Her gecen gün bir önce gecen günü
aratir, izdirap verir. Gelecege karamsar baktirir. Hayatindan lezzet alamaz hale getirir. Her ne
yapsa, her ne düsünse ilk anda var olan sevki kirar. Tutunacak dal arattirir.

Insanlara
güvenle baktirmaz. Ne zaman aklina bir güzellik gelse icinde bulundugu
umutsuzluk onu hemen yildirir, caydirir, biktirir. Insan ümidini yitirdiginde
insanligindan da olabilir. Baktigi yerde olumsuzluklar görür, kendi
yasayamadigi güzelliklerin, hayalini süsledigi mutluluklarin baskalarinin
elinde olmasini cekemez, kiskanclik gösterir, kendisinde bulunmayan bu hakki !
digerleri elde ediyor diye hasetlik gösterir ve bu beraberinde kin ve öfkeyi
getirir. Saldirganlasir, hircinlasir, yaptigini bir hak olarak görür. Kirdigi,
yiktigi ve arkasinda biraktigi harabeleri ve viraneleri düsünmez hale gelir.

Sayet bu
durumunu düzeltmez ve bunun icin bir adim atmazsa, hem kendi hayatini hemde
cevresindekilerinin hayatini mahveder, berbat eder, yikar ancak bunun farkinda
olamadigi takdirde bir cok hayatlar kararirda is isten gecmis olur…

selam ve hürmetlerimle...