Caresizlik. Ne herhangi bir maddi sorun ne de manevi bir
rahatsizlik olmamasina ragmen icinde bulunulan hal ve durum. „Hayat gülmedi
bana“ terennümlerinden dem vurmak ve belkide icten ice gizli medet ummalar.
Bicare olusumuza masumane kiliflar uydurmusuz.
Beceriksizligimiz, bilgisizligimiz, cikar yol ve cözüm bulamadigimizi ifade
edememenin, dilimizin söylemeye varmadigi halet-i ruhiyemiz.
Sagi ve solumuzu ayirt edememe. Ilim adina, egitim adina
yetersizligimiz, bilgi ve tecrübeden yoksun olusumuz. „Bilmiyorum“ diyebilmenin
gurur ve nefsimize takildigi kapi.
„konusuyor“ veya „ konusanlardan“ olma ugruna
harcadigimiz emekle. Amiyane tabirle „karizmayi bozmamak, agir takilmak“. „hmm“
ile baslayip „ merak edilenler“ sinifina koyulma arzumuz. Gülesim geliyor
bazen.
Everest tepesinden hayatin gerceklerini seyretmek ne
kadar gercekcidir. Denizin dibine demir atmisiz, kara parcasini görmekten aciz
ve fakat buna ragmen yorumladigimiz bir hayat.
„Ben“ eksenli önceliklerimizin „biz“ olamadigi ve benligimize
takildigi duygular.
Ben kimim sahi? Oyuncak miyim? Aklimi kullanan ben miyim
yoksa kirada midir? Herkesin diledigi gibi kullanabilecegi bir kimse miyim,
icildikten sonra bir köseye atilip her gelenin bir tekme attigi mesrubat kutusu
muyum ? Gelen vursun giden vursun! Peki ya sonum ne olacak. Cöp kutusu mu ?
Yaratilmislarin en üstünü ve en sereflisi olan insana
hic yakismiyor buh al. Bos bir girdabin icinde yok olmak, cürümeye, yok olmaya
mahkum birakilmak, birilerinin nefsini tatmin etme araci olarak gördügü ve
kullandigi bir kimse olmak, kokmak ve toprak altinda cürümeye terk edilmek.
Gün gelecek günesimiz sönecek, yazimiz kis, baharimiz
solacak…
Geride kalan !
Arkamiza baktigimizda yüzümüzün namus ve haysiyet adina
kizardigi binbir pismanlik ve aci feryatlarimiz…
selam ve hürmetlerimle...
-----
Her bakan göremez, her gören mutlaka bakmistir...
57 aktive Mitglieder
