|
|
|
hAdI AnNe...Üflede gecsin... |
Kücüktük..cocuktuk..Hayat
kolay biz hayattik...Günes dogar batar gün biterdi bu kadar kolaydi...Oyun
diye baslar sokaga tasar,güler gecer kosup kacardik...Sabahin dokuzuydu
bulusma saatlerimiz taki günesbatip aksam olana kadar..ya kovalamaca
oynar bazen de bi agaci kusatirdik...sokaklar biz..biz sokaklar
demektik...Ayniydi aslinda her gecen günümüz...rutindik ama
farkedemezdik... Mutluyduk…kücüktük ama kolaydik...Ne derdimiz vardi ne de tasamiz...Daha hayata savrulmamistik...Belki
hergün birimizde bir yara..düserdik carpardik...uff yapardik cogu
zaman..Acirdi..kanardi...bi damla yas da gözümüzden düserdi ama
annelerimizüflerdi gecerdi…O kadar basitti yaralar,acilar...bi damla göz
yasi kadar hafif ve kisacik…Annelerimizin üflemesiyle gecer…hic bir aci
birakmazdi geriye..Zaman gecti.. Biz büyüdük.. Simdi o sokaklar
bombos... Yaralar büyük…derin.. Simdilerde öyle degil.. Bir yarayi degil
kapatmak unutabilmek icin kac tane kücük gözyasi döküyoruz…? Kac kere
kanatiyoruz...? Kac kere üflüyoruz…Cünkü hayat zor..biz zoruz...yaralar
da zor… HADI ANNE!!!!!!!! ÜFLEDE GECSIN ARTIK…!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! |
|
|
|
|
|
|
|