GÜLMEK
“Saftır” denme riskini göze almaktır.

AĞLAMAK ise,
“Duygusal” görünme riskini,

ÂŞIK OLMAK
‘Karşılık görememe’ riskini göze almaktır.

SEVMEK ise,
‘Terk edilme’ riskini.

DÜŞÜNCELERİNİ SÖYLEMEK
“Dokuz köyden kovulmak ” riskini göze almaktır.

HAYALETMEK
” Hayal kırıklığına ” uğrama riskini.

DOĞMAK
” Zorlu bir yaşam koşusu” riskini göze almaktır.

YAŞAMAK ise,
“ Ölme “ riskini.

Ama riskler ALINMALIDIR.
Çünkü hayatımızın en büyük riski; HİÇ RİSK ALMAMAKTIR.

Hiçbir risk alamayan kişi, belli korkulardan, üzüntülerden kaçabilir.
Ama HİÇBİR ŞEY HİSSEDEMEZ, ÖĞRENEMEZ, DEĞİŞEMEZ VE DEĞİŞTİREMEZ.

Bir düşünürün söylediği gibi,
” BİRGÜN HERKES ÖLÜR, AMA HERKES GERÇEKTEN YAŞAMAZ. ”

“ GARANTİ ” arayışlarına zincirlenmiş bir köle olarak yaşarken,
“ KAZANDIKLARI ”nın bedelini, İNSANLIĞINI, ÖZGÜRLÜĞÜNÜ, KİŞİLİĞİNİ, ŞEREFİNİ KAYBEDEREK ÖDER.

” ŞEREFLE ” bitirilmesi gereken,
En asil görev hayattır.

Bir lokma ” EKMEK ” için, şerefini çiğnetmeye,
Bir ” ANLIK ” eğlence için, servetini tüketmeye…

Bir zamanlık ” MEVKİİ ” için, el ayak öpmeye,
Günlük ” MENFAATLER ” için, onurunu terk etmeye.

BİR KISIM insanlara kızıp;
TÜM İNSANLARA düşman olmaya değmez bu hayat!