Hayatimizdan memnun muyuz, yoksa kendimizi mi aldatiyoruz?

„Yasamak güzel, hayat güzel, yasamaktan zevk aliyorum, hayatimi doya doya yasiyorum“ cümlelerini zaman zaman isitiriz.

Kimi insanlar icin bu tür cümleleri kurabilme hayal olurken, yine kimi insanlar bu cümleleri sürekli kullanirlar. Akla söyle bir soru geliyor.

Birilerinin hayalini dahi kuramadigi bu cümleleri, birileri sürekli kullanirken, bunun söylenmesinde ve ifade edilmesindeki hikmet nedir ?

Mutlu oldugunu ve hayatindan zevk aldigini ifade edenler, hakikaten dogru mu söylüyorlar, söylediklerinde samimi midirler, yoksa kendilerini aslinda öyle olmadigi halde avutuyorlarmi?

Yoksa öyle olmadigi halde, öyle olmasini arzu ettikleri icin kendilerini aldatarak motive etmeye mi calisiyorlar?

selam ve hürmetlerimle...