Bu günlerde herkeste bir şikayet furyasıdır gidiyor. Hoş sohbetleri özledim
doğrusu… İki çift laf etmeye kalktığımda, sürekli yakınmalar, ağlamalar
şikayetler… Salgın var galiba… Ağlaşma zamanı mı nedir?

Gerçekten sorunların yaşandığı bir dönemdeyiz bunu inkar etmek mümkün değil.
Ekonomik zorluklar, hayatın telaşı arttı. Mesafeler uzadı, günler sanki kısaldı.
Buna da diyecek bir şey yok. Ama merak ediyorum bu zihniyetle taş devrinde
yaşıyor olsaydık ne olurdu? Eminim havalardan, hayvanlardan, dağlardan,
denizlerden bulunurdu bir şeyler yakınacak…. 

Hayata direnç göstermek hayatı zorlaştırır. Olaylara, kişilere, dünyaya,
ekonomiye karşı çıkmak, insanları sadece aynı girdapta döndürür durur. Sadece
sorunları sıralayıp sürekli yakınmak, sorunları arttırmaktan başka hiçbir işe
yaramaz. Bir süre sonra sıkıntıdan geçilmeyen bir hayat, çözümleri ve kendi
gücünü unutmuş bir insan sürüsü oluşur etrafta. Herkes kendi derdini en büyük
sanırken, biryandan da başkalarının da benzer dertleriyle rahatlar. Bahaneler,
suçlamalar artık yasallaşmıştır sanki.

İnsanlar hayatlarının sorumluluğunu almaya korkarlar. Ellerindeki o kadar büyük
bir güçtür ki, bunu kullanabilme beceriksizliklerini itiraf etmeye korkarlar.
Başarılarını kendilerine mal ederken, başarısızlıklarının ve sıkıntılarının
sebebi olmayı kabullenemezler. Dış dünyayı, başka insanları, kaderi hatta
Allah’ı suçlamak ve her şeyden sorumlu tutmak en kolay yaşam biçimidir. Hatta
şükrederek ve sabrederek, gelecek için dua ederek en büyük sorumluluğu
aldıklarını sanırlar.

“ Her şey çok güzel olacak inanıyorum! “ derken,
mucize beklerler… “Çok şükür halime, ben hep şükrederim…” derken, sürekli her
şeyden şikayet ettiklerini unuturlar… “ Sabrediyorum..” diyenlerin büyük
çoğunluğu sadece zamanın geçmesini, hayatlarının kendiliğinden değişmesini
bekler dururlar.

Oysa şükretmek olanları kabullenmek, sabretmek,
kabullendiğin durum ne gerektiriyorsa onun için elinden gelenin en iyisini
yapmak, umut etmek ise kendine ve gücüne inanmaktır.

İyisiyle kötüsüyle, doğrusuyla yanlışıyla hayatınızın sorumluluğunu almak sizi
mutluluğa götürecek tek yoldur aslında. Başkalarının size ne dediğini, ne
yaptığını, hayatın size neler verdiğini neler aldığını, olayları, başka
hayatları konuşmayı bırakıp kendinize ne yaptığınıza, ne söylediğinize ve ne
verdiğinize odaklandığınız müddetçe doğru seçimleri yapabilmeye başlarsınız.


“ Evet, işlerim kötü gidiyor, ekonomi kötü ve ben bu durumda alınması
gereken önlemleri aldım mı? Nasıl en az zararla bu durumu aşabilirim? Hangi
düzenlemeleri yaparak uyum sağlar ve bu dönemi atlatabilirim?

hımm.tskler tavsıyenıze ancak konu oldukca uzun ve burda maksat bısıler paylasmak hos zaman gecırmek deılmı.

ne güzel kımsenın sıkayetı yok demek.)

cok guzel,tskler.

Siz hiç kendine çelme takan adam gördünüz mü? Ben çok gördüm. Etrafınıza bir
bakın, “yapamam” “ olamaz” ama” “ keşke” diyen kaç kişi göreceksiniz? Sürekli
şikayet eden, fantastik bir kurtuluş bekleyen, kurban olan, acı çeken, kaderin
sillesini yiyen, krizden nasibini alan kimler var bir bakın. Ve bu furyaya
kapılıp, kendinden uzaklaşan, kendini engelleyen kaç kişi var. Kendi kendine
çelme takıp düşen, yara alan binlerce belki de milyonlarca kişi göreceksiniz.


Şimdi bir de aynaya bakın…. Ne görüyorsunuz?.....