Özkul'un Esquire dergisinde yayınlanan itirafları şöyle: 

- 15 yaşındaydım. Bir gün içime tarif edemeyeceğim hala da edemediğim bir sıkıntı çöktü. Evde gazete tomarları vardı; onları topladığım gibi doğru mahalle bakkalına gittim: Bardakla şarap veriyordu, bu bakkal. Verdim gazeteleri ve o gün ilk kez içkinin tadına baktım. Alkol bendeki o sıkıntıyı gevşetmişti. 

- Dipsomani (Psikolojik bir durum. Alkol bağımlılığı korkunçtur. Kriz devresinde kolonya içer insan, gaz içer. 

- Evet, evlendiğim kadınların üçünü de öldürmek istedim. Ama beceremedim, hepsini yaralayıp bıraktım. Şimdiye kadar sekiz- on defa akıl hastanesinde yattım. Artık ruh hastasıydım. Hele o kriz devrelerinde, gözüm hiçbir şey görmüyordu. İçki bulabilmek için, her şeyi yapıyordum. Bir ara siroz korkusundan hastaneye yattım ama karaciğerim sağlam çıktı. Yalnız, tiyatro çalışmalarım açısından çok zararlı oldu. Ayrıca, içkiye giden paralarla en azından bir apartman alırdım. 

- Kendi kendime oto-analiz yaptım ve bana içirten sebepleri bir bir yakaladım. Bir defa idenfikasyon diye bir olay var. İnsan daha çocukken nasıl bir tipe benzemek istediğini, nasıl bir insan olmak istediğini çizer ki çoğu çocuklar anne babalarına benzemek ister. Benim küçükken kendimi benzetmek istediğim tip, Bakırköylü alkolik bir arkadaşımdı. İkincisi, güvensizlik ve utangaçlık şeklinde beliren aşağılık duygusu. Okul hayatımda bir defa bile tahtaya kalkamayacak kadar utangaçtım. Üçüncü sebep, ki bu en önemlisidir, seksüel dengesizlik; yani cinsel ilişkilerde yetersiz olmak korkusu. Hatta çok derinlerde, homoseksüel eğilimler. Bu durum bütün alkoliklerde vardı.