Bazen anlamakta güçlük çekiyorum insanları. Artık öyle hala gelmişiz ki, hayatımızdaki hiçbir şeyin (sevdiklerimizin bile) kıymetini bilmiyoruz. Kıymet bilmemenin paranın icat olmasıyla başladığını savunurum ben... Çünkü insanlar artık her şeyin fiyatını biliyorlar.. Hâlbuki 'değer' ile 'fiyat' ayrı ayrı anlamlar ifade... etmez mi?

Bir şeyin çok değerli olması için çok mu para etmeli ? yada insanın serveti neden hep rakamlarla ifade edilir hale geldi...Her şeye fiyat biçe biçe sevginin bile hesaplarını yapar olmadık mı sizce..?

Birinin sizi sevdiğini anlamak için sizin için neleri feda edeceğini bile hesaplayarak harcamadık mı sanki zamanı..?

Halbuki zaman geçince, yaş ilerledikçe anlıyor insan en değerli şeyin zaman olduğunu..Ne garip bir kavram zaman...Dünyadaki her maddenin sahibi olsanız bile geri alabilir misiniz gidenleri , geride kalanları ve en kötüsü de çocukluğunuzu ?

Bilirim her insanın içinde biraz da olsa kalmıştır çocukluktan kalan duygular.Zamanla yarış edermiş gibi koşuşturmaktan unuturuz çoğu zaman kendimizi..Niyedir bunca yarış ? Anlamam ki. Ben çok direndim ama hayat çok garip işte... İstesek de istemesek de bizde bu kısır döngüyü yaşıyoruz atalarımız gibi.

İstedikçe daha fazlasını istiyoruz hep....hep daha fazla.

Ne eldekinin kıymetini biliyoruz ne de kıymetli dediklerimizi elde tutabiliyoruz. Yada ne zaman neyi isteyeceğimizi bilmiyoruz bence.

Hep sorarım ve cevap ararım.Uykularım kaçar çoğu geceler.. Mutluluğun kaynağı ne diye? Yada göz yaşı neden döker insan? Yada neden ağlar sızım sızım ?.Hiçbir yeri kanamadan yara almadan acı duymak garip değil mi sizce?

Sevgi , Aşk ne garip duygular...? İnsan birini sevince neden karşındaki insanı dener ki ? Hangimiz düşünmedik ki sevdiğimiz kişinin bizi ne kadar sevip sevmediğini?

Biz kadınlar ve erkekler tarih boyunca hem ayrı kalamamışız hem de anlaşamamışız nedense ? Birbirini tamamlayan iki parça hiç ayrı düşünülebilir mi sizce?

Bir arada kalınca da hep sorundur hayat...çünkü kadınlar duygusal , erkekler ise daha gerçekçidir..çünkü kadınlar hep geçmişi sorgular ve gelecek endişesi içinde yaşarlar , oysa erkekler sadece içinde bulundukları anı yaşarlar...Bu nedenle ;

Ne bizi onlar anlamıştır nede biz onları... Halbuki biraz bizi dinleseler , anlamaya çalışsalar biz geçmişi düşünmeden , gelecekten bu kadar endişe duymadan bir arada ne kadar huzurlu yaşardık...

Huzur dedim de..Huzur nedir sizce ?..

Bence yatağa yatınca rahat uyuyabilmektir, kendine güvenmektir, kötü şeyler bile yaşansa umutsuz kalmayıp iyi şeylerin geleceği günü bekleyebilmektir... İnadına gülümseyebilmektir...

İçiniz huzur dolsun ve gözlerinizin içi hep gülsün...

İmran SOYSAL