Hani seralar vardir disaridaki kara tipiye aldirmaz, bagrinda tasidigi tohumcuklara koruyuculuk yapar. Cevremizde bizi seven ve kiymet veren insanlarda öyledir bizim icin. Biz o insanlarin bagrinda yeseren birer fidan mesabesindeyiz. Bir an o incecik sera perdesi yirtilsa, disarinin kari, borasi iceriye sökün etse ne olur…
O güzelim fidanlar bir solukta kuruyup solar degil mi? Bizim icin hayir zannettigmiz bazi seyler vardir, karakis kadar soguk, yikici, yipratici, karayeldir bize. Yüzümüze gülerler. „Budur benim icin dogru olan“ deriz. Birileri sahte gülücükler dagitir, asil niyetleri iclerinde gizli ve biz bilemeyiz. Kimbilir belkide bizi asil seven yanimizda hemen. Görmeyiz, istemeyiz görmeyi. Cünkü gözümüz sahte gülücüklere aldanmis, yüregimiz albenilere ve cazibelere kapilmistir.
Birileri gelir elimizden tutmak ister, icinde bulundugumuz tehlikenin farkinda olan. Bizi cukura düsmekten kurtarmak isteyen. Gözler körelmistir bir defa „illa da budur“ düsüncemiz sarmistir dört bir tarafimizi. Sahte sevgiler, vaadler, sözler. Ne kadar da bugulu bir dünya. Askin verdigi gizemli sahtelikler.
Nefsimiz sürekli bizi sürükler. Kader seralari biz farkina varmadan bizi koruma altina alir. Tipiye, bora ve firtinalara ragmen bizleri korur. Su serper yüregimize, yesertir, meyveye durdurur. Durur durmasina da, anlayacak kalp, görecek göz, düsünecek akil kalmamistir. Elimizin tersiyle itmisizdir onu da bir köseye
Ve netice…
Hüzün, elem, keder, tasa. „imdat“ naralari ile uzanacak el arariz. „nasil olduda aldandim“ li baslayan, „ben bunu hak etmedim“ler. „benimde mi basima gelecekti“ler. Ve listeyi uzadikca uzayacaktir…
Gözyasi gözyasi gözyasi…
selam ve hürmetlerimle...
Nice kapilar calariz, nicesinden bicare döneriz...Insanlik greve girmis gibi, bos dönen ellerimiz her daim, dolu dolu döner onun kapisindan...Anlamak isteyene aslinda sözüm varda, kabule yanasan kimseyi bulamiyorum...
selam ve hürmetlerimle....
Ceset kardesim, sende biliyorsun ki, korkunun ecele faydasi yoktur...Nasil ki sorunlarimizi olusmadan evvel önlemler ve tedbirler almaya calisiyoruz, bu anlamda bu korkumuzu yenebilmek adina önlem ve tedbirler alabiliriz...
Nefsimiz sürekli bizi sürükler. Kader seralari biz farkina varmadan bizi koruma altina alir. Tipiye, bora ve firtinalara ragmen bizleri korur. Su serper yüregimize, yesertir, meyveye durdurur. Durur durmasina da, anlayacak kalp, görecek göz, düsünecek akil kalmamistir. Elimizin tersiyle itmisizdir onu da bir köseye...
Sahte gülücükler ve dostluklar pesindeyiz ve bir gün yakalayacagiz umudunda, sonu gelmeyen karanlik tünellrde isik arariz kendimize ve her karsilastigimizi, "denize düsen yilana sarilir" misali, kendimize bir kurtarici görürüz...
Halbu ki..!
Halbu ki, asil güzellik ve hürriyet, irademizi onun iradesine teslim edebilmektedir. Bu ise; benim gibi naciz günahkarlarin basarabilecegi bir is degildir...
Amin, Allah razi olsun...Tesekkür ederim...
50 aktive Mitglieder
