Bir kişi nefsinin isteklerini yapıyor,Allah’ın emirlerini yapmıyor ama sanki hiçbir şey değilmiş gibi mahzun da olmuyorsa,bunun sebebi kalbin ölmesidir. Kalp sağlam ise,diri ise,Allah’a karşı ölmemiş ise o zaman bütün günahlardan kendini muhafaza eder,daima hayırlarda bulunur.

Peki, onun alameti nedir ? 

Kalbin hay olmasının, diri, hayatta olmasının alameti nedir? Daima Allah’ın zikriyle meşgul olmak,onun ibadetine istek duymak,onun razı olmayacağı şeyleri sevmemektir.

Peki,onun ölmesinin alameti nedir ? 

İbadetleri terk etmeye ve günahları yapmaya karşı kalpte bir hüznün,üzüntü ve endişenin olmamasıdır.

Bakıyorum bazen,ilk önce sofidir,namaz kılıyor,zikir yapıyor,fakat bir taraftan da kötü kişilerle oturuyor kalkıyor. Şeytan da onların yanına götürüyor onu;çünkü bir kişi tevbe ettiği ve Allah ile kendisi arasındaki durumu düzelttiği zaman,şeytan bir figan ediyor, öyle kahroluyor ki, askerlerinin hepsi etrafında toplanıyorlar, 

“Ne oldu?” diyorlar.

Lâin Şeytan diyor ki, “Görmüyor musunuz ? Ne kadar emek verdik, uğraştık günah işletmek için ama o tevbe etti.Allah da onun günahlarını affetti,kötülüklerini iyiliğe çevirdi.”

Askerleri soruyorlar: “Ne yapacağız şimdi?”

Şeytan diyor ki: “Tevbesinden döndüreceğiz,tekrar günah işleteceğiz,ibadetleri terk ettireceğiz.”

Askerleri: “Bunu nasıl yapacağız?”

“Onun hiç tevbe etmemiş,günah işleyen,gafil arkadaşları, komşuları, akrabaları yok mu ? 

İşte onlar vasıtasıyla onu tekrar günaha ve gaflete döndüreceğiz ! 

Gidin onları dürtükleyin ki,onu alsınlar yine günahlara götürsünler,ibadetleri terk ettirsinler.Onu tevbesinden böyle çevireceğiz…”

İşte şeytan böyle yol gösteriyor.

Bazı gençler diyor ki,“Beni eski çevremden bırakmıyorlar, çağırıyorlar,onların yanına gidince günah işliyorum, gaflete düşüyorum.Kalbimde ibadet,tat,zikir sevgisi kalmıyor,artık tat almıyorum.”

İşte bu şeytanın hilesidir. 

Şeytan insanları tevbeden döndürmek için böyle kendi askerleri olan ins ve cine vesvese veriyor.Kişi onların yanına gidip geldikçe kalbi ölüyor.Artık günah işlemekten,ibadetleri terk etmekten hüzün duymuyor,endişe etmiyor.İşte bu hal,bu bahsettiğimiz haldir.

Bir kalpte hüzün olmadığı zaman,“Allah benden razı mı? Kıyamet gününde bana rahmet edecek mi? Yoksa bana gazab ediyor, beni ince ince hesaba çekecek ve bana kabahatlerim sebebiyle azaba uğratacak mı?” diye bir endişe olmadığı zaman, demek ki o kişinin kalbi Allah’a karşı ölmüştür, Neuzubillah.

Hani diyoruz ya,nasıl ki bir evde kimse olmadığı zaman,o eve bakan, temizleyen, tamir eden bir kişi içinde yaşamadığı zaman bozuluyor,yıkılıyor virane oluyor ise işte bunun gibi, insanın kalbinde bir hüzün,bir dert,bir pişmanlık olmadığı zaman,o kalp viran oluyor,ölüyor.

Seyda Muhammed Konyevi Haz.k.s