Ubeydullah Ahrar Hazretleri (v. 895/1490) Sadat-ı Kiram’ın büyüklerindendi. Yaşadığı devirde bir derviş onun namını çok uzak beldelerden duymuştu. “Ben de bir evliya göreyim” diye memleketinden çıkmış, yola koyulmuş. Yol uzun, bitmek bilmiyor. Hem de yaya olarak gidiyor. Bir de elinde bastonu/asası var. Çok güzel, işlemeli, nakışlı, kıymetli bir şey. Derken derviş, Ubeydullah Ahrar Hazretlerinin (K.S) köyüne yaklaşıyor. İşlenmiş büyük tarlalar görüyor. Her biri özenle bakılmış araziler..
-”Bu araziler kimindir,” diye sorup soruşturuyor.
-”Ubeydullah Ahrar Hazretlerinindir,” diyorlar.
Derviş bu mübareğin arazilerini görünce çok şaşırmış, günlerce gitmiş, arazilerin sonu gelmemiş ve şöyle demiş kendi kendine:
-”Bu zat, padişah mıdır, yoksa evliya mı? Bir mürşid-i kamil bu kadar zengin olur mu?”
Nihayet Ubeydullah Ahrar Hazretlerinin (K.S) dergahına ulaşmış ama kalbine de nifak ateşi düşmüş bir defa.. “Buraya kadar gelmişken yine de bir göreyim” demiş. “Böyle evliya olmaz ama bu padişahtır herhalde” diye düşünmüş. Elinde bastonu ile dergahtan içeriye girmiş. Ayakkabısını bir yere bırakacak bakınıyor, yer arıyor. Bastonu da kıymetli.. Şuraya mı koyayım diye yer ararken, dergahta çalışan işçilerden birine emanet etmeyi daha uygun görüyor. Ancak,
-”Bu bastonum kıymetlidir, bunu iyi bir yere saklayıver”, kaybolmasın, diye de tembih ediyor.
Ve Ubeydullah Ahrar Hazretlerinin (K.S) huzuruna çıkıyor. Bu arada içinden de merak ediyor:
-”Acaba, bizim bastonu teslim ettiğim kişi güvenilir miydi” diye.
Kalbinden de çıkmıyor bu düşünceleri. Ubeydullah Ahrar Hazretleri (K.S) bu gelen dervişe nazar ediyor. Anlıyor ki baston sevgisi onun kalbine yerleşmiş. Mübarek ona merhamet ediyor ve şöyle diyor:
-”Yolda gelirken gördüğün arazilerin sevgisi, şu senin bastonun kalbinde yaptığı tesirin binde birini bize yapmıyor!”
Mürşid-i kamil olan zatların kalplerinde bizimki gibi dünya sevgisi, mal, para olmaz. Bir insanın kalbinde dünya sevgisi olursa Allah sevgisi olmaz. Allah (C.C) sevgisi, dünya ile beraber bir arada durmaz.
-----
sên ' qönLümün yüKüsün ' omZumun DêqiL...AyPaRCaM