Sevdiğimiz her insanın ölümü bize erken ölümdür.
Hiç bir şey bizi bu ayrılığa hazır edemez.
İlkin insan 'Neden şimdi, neden o' diye isyan ediyor.
Zamanlada isyanın yerini tevekkül alıyor,yaratılışımız böyle
Yoksa ya gidenin arkasından ölür yada deliririz.
Ben hatırladığım çağlarda babamı,amcamı,dayılarımı,dedemi kaybettim.
Ve uzak yakın bir çok cenazeye katıldım.
İlk önce büyük bir ıstırap dayanılamayacak kadar huzursuzluk hissettim
Geceleri uyuyamıyordum,yemek dahi yiyemiyordum
Zaman her şeyin ilacı,o ilk acıdan sonra yerini hüzne bıraktı.
Yapmam gereken ama ölene karşı yapamadıklarım içimi kemirdi.
Artık şunu öğrendim,sevdiklerimizin öldükten sonra değil ölmeden değerlerini vermek lazım.
Vicdan rahatsa ölümleri kabul etmek biraz daha az sancılı oluyor.
Hepimizin başı sağolsun,ölenlerimize Allah rahmet eylesin