Muhakkaktır
ki, Rabimiz Zu’l Celal ve Tekaddes Hz.leri biz insanoğlunu en şerefli mahluk
olarak olarak yaratmıştır. Bu gerceği kabul eden ve buna iman eden insanlar
için de bunun bır bedelinin olacağı muhakkaktır.
İdrak ediniz ve tefekkür ediniz.
Bir
insan ”ben seviyorum” dese, mutlaka kendisinden bunun isbatı istenecektir Sevgi
zahiri olmamakla beraber, şuhudi (görünen) alemin amelleri ile gaybi (görünmeyen) aleme geçiş sağlar
ve gönlün en derin merkezlerinde kendisine yer edinir.
Burada
coşmaya başlar, alevlenmeye başlar…
Hani,
demircinin ateşte kızdırarak yumuşatıp vurarak düzeltmeye çalıştığı demir
misali, sevgi iç alemimizde yer ettikçe, gönül bekçileride habire vururlar. Gün
olur gönül pişmiş, hamlıktan çıkmış ve artık manevi alemlerin de üstünde seyyah
misali gezmeye başlarlar.
Pişen
gönül, yandıkça olgunlaşacak, olgunlaştıkça coşacak, coştukça kaybolacak ve
sonunda manevi seyrin zirvesine vasıl (kavusmak) olacaktır. O’nda –c.c- yok olmak, fena (yok)
bulmak.
Bu
sevginin en zirve ve en derin isbatıdır. Bunun ötesine geçemeyeceğim.
İnsan
küçük bir kainat ve kainat koca bir insan.
“ Öyle ki, O,
gökyüzünü yedi tabaka olarak yaramıştır. Rahmanın yarattığında hiç bir
uygunsuzluk göremezsin. Gözünü çevir de bir bak, bir bozukluk görebiliyor musun?...
Sonra gözünü, tekrar tekrar çevir bak, göz aciz ve bitkin halde sana
dönecektir.”
Sure-i Mulk 3-4
Kainat’da milyarlarca galaksinin varlığından söz
edilir. Kesin
bir rakam vermek mümkün değildir. Aynı şekilde, milyarlarca yıldız ve aynı
düzen.
Dünyamıza
en yakın olarak bildirilen ay ve sonrasında güneş. Kendi etraflarında Mevlevi
dervişleri gibi dönmeler, gece ve gündüzün birbirini takib edişi…
Bir
an olsun bir varsayımla şöyle düşünelim; dünya dursa, ay isyan etse, güneş
greve kalkışsa, toprak vermiyorum dese, ateş yanmıyorum, su akmıyorum ve
rüzgarda esmiyorum dese, demiş olsalar, o zaman insanlığın halini düşünebiliyor
musunuz? Göz önüne getirmeye çalışınız!
Bir
yaprakta nice incelik ve letafetlere (hosluk) halk eden, bir karıncadan nice hikmetler
öğreten, bizi sokar diye iğnesinden korktuğumuz ve dünyanın en leziz reçelini
bizlere ikram eden bir arıdan bizlere verilen dersler… Ne muhteşem!
Dünya
başıboş olmadığı gibi, bizim varlığımız da boşuna değildir. Bizler alemler
ötesi hedeflere ram olabilmek için halk edilmiş olmamıza rağmen, içinde
bulunduğumuz gaflet bizleri bu alemlere irtibat kurmaktan alıkoyuyor
Bu,
gayret ister, aşk ve muhabbet ister, manen bu yolda sabır ve sebat ister.
Jules
Verne, dünyayı keşif için ömründen seksen gün vermiş!
Biz,
rabbimize vasıl olabilmek için ömrümüzden sekiz saniye ve sekiz dakika ve sekiz
saat ve sekiz gün ve seksen gün verebiliyor muyuz?
selam ve hürmetlerimle...
-----
Her bakan göremez, her gören mutlaka bakmistir...
150 aktive Mitglieder
