Insanin, klasik tabirle yüzeysel yasamasi yani meseleleri objektif olarak
degerlendirmesi "Kainat sahifelerini" okumaya yetmiyor.



Bu; muhtesem bir olay, insanüstü bir güc.



Bazen yildizlarin gökyüzünde birer Kandil misali ve hicbir seyden destek
almadan adeta tavana yapismis birer lambaciklar gibi bizlere gülümsemelerini
düsünmem dahi beni dünyanin disina yitiyor.



"Mükevvenat'a girifdar olup seyyah misali, seyr-u temasa" bu olsa
gerek.



Muhtesem kelimesi yetmiyor tam manasi ile mükemmel.



Ya yarin dogmasa, gündüz gelmese, günes bizler gibi cimrilik yapsa...



Yagmur taneciklerini seyretmek cok hosuma gidiyor. Ve inanin bazen yagmur
sicimlerini rahmet niyetine yudumluyorum.



Ayiplamayiniz ama, evlatlarimla bazen hayvanat bahcesine gideriz.



Bunun ayib neresinde demeyiniz. Garib olan mesele benim "Hayvanat
Bahcesinde" onlarla konusmamdir.



Evlatlarim sürekli güler ve eglenirler benimle.



Karincalarin "biz de " variz diyerek sicaklarda gün isigina merhaba
dedikleri mevsimlerde yollarda oturur onlarla "Süleyman" misali
sohbet ederim.



En son Hayvanat Bahcesi ziyaretimde Deve ve güvercin kuslariyla
"Efendimiz"'i konustuk. Nasil da canlanmislardi.



Hayretler icerisinde seyretmistik.



Kainat bizlerin okumasi icin yazilmis "Ana eser". Sahibi ise belli.
Lakin bizler "OBJEKTIF" olmaktan öteye gecemiyoruz.

selam ve hürmetlerimle...

Rabbim Razi olsun...insaAllah bakacagim o esere ve okuycagaim...bilgi icin tesekkür ederim...

selam ve hürmetlerimle...