DUANIN GÜCÜ 



Bir gün çok fakir giyimli bir kadın yüzünde bir hüzünle manava girer. Dükkan sahibine mahcup bir şekilde yaklaşır. Kocasının çok hasta olduğunu, çalışamaz duruma düştüğünü ve yedi çocuğuyla birlikte aç kaldıklarını ve yiyeceğe ihtiyaçları olduğunu söyler.

Manav ona ters bir şekilde bakarak derhal dükkanı terk etmesini ister. Kadın ailesinin ihtiyaçlarını düşünerek:

-Lütfen efendim, der. Paramız olur olmaz getirip borcumu ödeyeceğim. 

Manav kendisine bir kredi açamayacağını, çünkü onun eski müşterisi olmadığını, kendisinde bir hesabının bulunmadığını söyler. O sırada dükkanın dışında bekleyen bir müşteri ikisinin arasında devam eden bu konuşmayı dinlemektedir.

İçeriye girerek manava yaklaşır ve:

-Ben, o kadının almak istediklerine kefilim, der. Ailesinin ihtiyacı olan şeyleri ona ver.

Bunun üzerine manav çok isteksiz bir şekilde kadına döner ve ‘Bir alış veriş listen var mıydı?’ diye sorar. Kadın ‘evet efendim’ der. Tamam der manav. ‘Şimdi onu terazinin şu kefesine koy, onun ağırlığınca diğer kefeye istediklerinden koyacağım.’

Kadın bir an duraksar, sonra başını önüne eğer ve çantasını açarak üzerine bir şeyler karalanmış bir kağıt parçasını çıkartır. Manavın kendinse gösterdiği kefeye özenle bırakırken başı hâlâ öne eğiktir.

Manavın ve diğer müşterisinin gözleri terazinin kefesine dikilirken hayretle büyümüştür. Manav müşteriye dönerek, kısık bir sesle ‘inanamıyorum!’ der. İnanılacak gibi değildir. Müşteri manava gülerken, manav çoktan diğer kefeye eline geçeni doldurmaya başlamıştır ama nafile, diğer kefeyi yerinden bile kıpırdatamamıştır. 

Terazinin kefesi artık üzerindekileri alamayacak kadar dolduğunda çaresiz hepsini bir torbaya doldurarak kadına verir. Şaşkınlıkla üzerinde bir şeyler çizilmiş kağıdı eline alır ve okur. Bir de bakar ki orada alış veriş listesi yoktur. Sadece bir DUA yazılıdır.

“ALLAH’IM! NEYE İHTİYACIM OLDUĞUNU SEN BİLİRSİN. KENDİMİ SENİN ELLERİNE TESLİM EDİYORUM.”

Manav taş gibi bir sessizliğe bürünmüştür. Kadın kendisine teşekkür ederek dükkandan ayrılır. Müşteri, manavın eline bir miktar para tutuştururken: ‘ Her kuruşuna değdi.’ Der.

Daha sonra manav terazisinin kefelerinin kırılmış olduğunu görür…

DUA
Bizim için hiçbir bedeli, masrafı ve karşılığı olmayan en güzel hediyedir...

selametle kalin

allaha emanet olun

amin.

allah razi olsun.

sizdende  allah  razı olsun..bu  arada bayramınız  mübarek  olsun 

iyi günler:&

sizde sag olun...allaha emanet olun

ilgi gösterip bir satir eklediginiz icin...bu tür konulara pek ilgi olmadigindan ve yorum yazilmadigindan insan biraz üzülüyor.bir kisinin bile ilgisi ise cok mutlu ediyor ...hep böyle idi ve böyle devam ediyor

Ayyildizli hanim kardesim...Rabbim sizden razi olsun...Her daim Taib kullarindan eylesin...

müsaadenizle bir katkida bulunmak isterim...

ITIRAF…

Yüregimin derinliklerinde sana olan sevdam

Ey Andelib-i Zisan, mahbuslardan farksiz kaldi

Kor ve umutsuz bir yasam icindeyim;

Köhne ve atil bir hayatin girdabinda buldum kendimi

Aydinlanmadi bir türlü, acilamadi nurlarinla

Bu ne gaflettirki bende olan, esaretimde nefsimin

Bir köle misali sürgüne gönderildigimi fark etmedim

Aglamakli cehrem, titremeden öte gitmeyen dudaklarim

Ne gözyasi dökebiliyor, ne izinden gitmeye mecalli bedenim

Ey Insanligin karanligini nura ceviren yar

Benimde muhtacim bir isik bir ziya

Ne olur, girdabinda kaldigim tünelin hüzmesi ol

Kaldigim zemheri gecelerden cikmaz oldu yolum

Maglub oldum, itiraf ediyorum, heva ve hevesime

Bir anlik gecici zevklerime ve ben, ben aldandim

Gecelerin gündüze istilalari kalbimin hezimetine denk

Olmazlarim ve aslalarim vefasizliga ugradi

Utaniyorum ruhaniyetinden, varmiyor dilim kalbimin

Af dilemek söyle dursun günahimi ifadeye

Dogruluk adina örnekdin sen bana

yiktim nefsime uyarken onlarida

Dünya ve zevkleri, istila ettiler gönlümü

Sarkilar ve türküler dedim, ruhuma gida addettim

Senin yolundan farkinda olmadan kendimi azlettim

Iki yüzlülügün adi oldu cifte standart

Dilim varmadi münafik oldum diyemedim

Ne onlar kabul etti beni ne „biz“ kalabildim

Ikazlari bir kenarda saydim, gururuma rakip

Ey Dilara ! senden oldum, gözyasim aksada

Bilirim yetmez, yetmez cürmümü anlatmaya

Ne olur, rezalet ise bunun adi ben zillete raziyim

Bir gün olur, cesaretim olmaz ya, hub cemalin düserde gözüme

Cevirme ne olur guzel cemalin olur mu

Bu ümmetin günahkar, ne umman ne derya yeter almaya

Baska kapim yok, birak cagirsinlar kimleri, ben gitmeyecegim

Geldim bab-i sefaatine ,Uveys degilim ama onun kadar umutluyum

Ey Yar sen bakma, ümmetin olamaz bu günahkar

Haddime degil lakin cesaretim merhametindendir

Bilirsin yanlisi olanin nazi akcedir kimi zaman

Akcesi olmayanin ne rehberi olur, ne de bir muhammedi yar…

Ya Rabbi günahlarimla geldim kapina, bilirim yüzüm yok, cürmüm Bahr-i Umman…yillarim oldu dilimde takva ve ihlas ve ben hice saydim bunlari.., selde akan cercöp misali uydum yularimda nefsimin, o yalak senin bu yalak benim canak aradim hevamin pesinde…gözyaslarimda aldigim bu yazilarimi calakalem akan sicimlerimle sana ugurluyorum…kimbilir, umut bu ya bana rahmet ve merhamet olarak döner….salarim gözlerimi ufuklara ve batan günese, alir götürür ötelere ve belki yarin bana bir umut bir mustu olarak geri dönerler…ölmedim henüz cesaretliyim…ve sen; sensin, merhametindir beni costuran ey rabbim

biraz uzunca oldu...umarim anlayisla karsilarsiniz...

selam ve hürmetlerimle...