Günahkarim, gururluyum ve hatta bencilim...Insan yanlislarini görmeyi arzu etmez, aynen benim gibi...Hayat ise sevmeyi ögretiyor...ve ben simdilerde hayatimi seviyorum, yanlislarimla, hatalarimla...zira beni rabbiminin kapisina götürüyor...

Kendimi altin tepsi üzre ikram edilen bir sey zannediyordum, áldigim nefesi en derinlerine cekiyorken bedenimin yine "benimsin" diyemiyorum ve vermek zorunda kaliyorum geriil ye ve anliyorum ki, aldigim nefesi dahi geri veriyorsam, hic bir sey bana ait degil ve ben bir hicim...

Insan olarak temelim nedir ki, kendimi yedinci kat semalarda görüyorum...aglamakliyim ancak tas kesilen bir yüregim var aglayamiyorum...

selam ve hürmetlerimle...
 

-----
Namuslu olmak söz ile olsaydi, dünyada namussuz kalmazdi...

Güzel bir tespit, güzel bir itiraf, nezaman hatalarimizi ve yanlislarimizi fark eder ve kabullenirsek, iste ozaman düzeltmek ve tövbe etmek icin gayret gösterebiliriz.
Ama cogu insan hatalarini kabullenmek ve düzeltmek yerine kendini savunmak icin, kendini temize cikarmak icin bahaneler ve sebepler ariyor.

وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُواْ أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُواْ اللّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ وَلَمْ يُصِرُّواْ عَلَى مَا فَعَلُواْ وَهُمْ يَعْلَمُونَ

Vellezîne izâ fealû fâhişeten ev zalemû enfusehum zekerûllâhe festagferû li zunûbihim, ve men yagfiruz zunûbe illâllâhu ve lem yusırrû alâ mâ fealû ve hum ya’lemûn (ya’lemûne).

Yine onlar, çirkin bir iş yaptıkları, yahut nefislerine zulmettikleri zaman Allah’ı hatırlayıp hemen günahlarının bağışlanmasını isteyenler -ki Allah’tan başka günahları kim bağışlar- ve bile bile işledikleri (günah) üzerinde ısrar etmeyenlerdir.

Al-i Imran 135

-----
Namuslu olmak söz ile olsaydi, dünyada namussuz kalmazdi...

Allah razi olsun...Rabbim cümlemizi affeylesin...tas kesilmis kalplerimizi yumusatsin ve kendisi icin her daim aglayan iki göz nasip etsin...

selam ve hürmetlerimle...

-----
Namuslu olmak söz ile olsaydi, dünyada namussuz kalmazdi...