Zaman olur devran döner, günes bize de bir gün güler diye beklesip durdugumuz günlerimiz, umutlarimiza inat gülmemeyi tercih ediyor. Aslinda kaniksadim bu durumu. Bana Kader cizgisinde payima düsen "imtihan" bölümümü hatirlatiyor. Isyan etmek asla aklima gelmez. Lakin insanim ya, bazen iste icimde bu duygularin olusumuna engel olamiyorum. Ancak Mawera ötesi bir planin isledigini fark ediyorum. Bana ragmen, bana karsi isler gibi görünen. Algilamakta zorlanmasam verilen mesaji daha net okuyabilecegim. Ancak perdeler cekilmis gözlerime, aklim örtülü, bugulu bir sis misali gözlerim arkalari görmekte zorlaniyor. Kimbilir henüz görme yetenegine sahip degilim. Umudumu yitirmiyorum. Henüz halen acilar icindeyim ve kendi kendime teselli buldum. Hayat onun. Yazan O (c.c) bilen O (c.c). Bana düsen sabir. Bir gün her sey bitecek ve ben aglamayi ögrendigim bu hayatin ötesinde, rahmeti ilahinin lütfu ile gülecegim...

selam ve hürmetlerimle...
-----
Namuslu olmak söz ile olsaydi, dünyada namussuz kalmazdi...